άδρομος

-η, -ο (Α ἄδρομος, -ον)

νεοελλ.

1. αυτός που δεν έχει δρόμους ή έχει ανεπαρκείς και σε κακή κατάσταση δρόμους («άδρομο φαράγγι»)

2. άτοπος, άπρεπος

αρχ.

(για άλογα) αυτός που δεν καλπάζει, που δεν τρέχει γρήγορα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀ- στερητ. + δρόμος.

ΠΑΡ. νεοελλ. αδρομία].